افزایش شدید آلودگی هوا و میزان مصرف بنزین باردیگر به عنوان معضل و چالشی سنگین کشور را با مخاطرات سختی همراه کرده است . در این شرایط افزایش استفاده از خودروهای پاک به عنوان یک راه حل جایگزین مطمئن می تواند نقش تعیین کننده ای ایفا کند. به همین لزوم توسعه جایگاههای شارژ در شهرها و جادههای بینشهری بیش از پیش ضروری به نظر رسیده و باید در قالب یک طرح ملی به آن نگاه شود.
به گزارش مثبت خودرو، آلودگی هوا و افزایش شدت آن باردیگر کشور را با یک چالش بزرگ همراه کرده است.چالشی که ابعاد گوناگونی داشته و از هر بعد آسیب های جبران ناپذیری وارد می کند. از یک سو سلامت شهروندان به شدت تهدید می شود . از سوی دیگر برای کاهش آسیب مدارس تعطیل و به پرهیز از سفرهای غیر ضروری توصیه می شود.در همین حال مصرف بنزین افزایش یافته و ناترازی تولید و مصرف منجر به صرف هزینه های گزاف برای واردات و تامین کسری می شود.
این در حالی است که طی سال های اخیر فعالیت واردکنندگان و تولیدکنندگان در خصوص خودروهای پاک بسیار بیشتر و جدی تر شده است. اما با با وجود تنوع نسبی و مشخص شدن اثرات مثبت خودروهای برقی و هیبریدی در ایران، هنوز بازار این خودروها آنچنان که باید داغ نشده و میزان استفاده از آن چندان توسعه نیافته است.
هنوز این نوع خودروها نتوانسته اند خود را به عنوان خودروی اول بسیاری از خانواده جا بیاندازند. این در حالی است که در بسیاری از کشورها ، استفاده ازخودروهای پاک به یک امر عادی و حتی ضروری بدل شده است. اما چرا در ایران هنوز فاصله زیادی وجود دارد . به نظر می رسد ریشه این موضوع را باید در فقدان زیرساخت های مورد نیاز جست و جو کرد.
به عنوان مثال هنوز زیرساختهای شارژ توانایی برطرف کردن نیاز واقعی کاربران را ندارد. این ضعف، یکی از بزرگترین موانع توسعه حملونقل پاک در کشور محسوب میشود.
فقدان شبکه مناسب در جادهها نیز یکی دیگر از موانع توسعه استفاده از خودروهای پاک محسوب می شود . این موضوع به خصوص برای خودروهای برقی به عنوان یک معضل خود نمایی می کند .خودروهای برقی با باتری محدود، نیازمند ایستگاههای شارژ سریع در مسیرهای بینشهری هستند. اما فقدان و حتی توزیع نامناسب ایستگاه های شارژ خودروهای برقی باعث محدودیت سفر و ایجاد «ترس از اتمام شارژ» می شود.
البته در این میان وضعیت کلان شهرها نسبت به شهرهای کوچک و کم جمعیت تا حدی بهتر است.ولی همین تمرکز بیش از حد در شهرهای بزرگ نیز مانع توسعه استفاده بیشتر از این نوع خودروها می شود. این نابرابری زیرساختی، امکان توسعه بازار خودروهای برقی در سطح ملی را محدود میکند.
درواقع این مسائل را می توان در قالب ضعف حمایت دولتی و سیاستگذاری نامناسب خلاصه کرد. هر چند خودروهای برقی و هیبریدی به عنوان بخشی از برنامههای کاهش آلودگی مطرح هستند، اما سیاستهای حمایتی در زمینه زیرساخت ها ناکافی است. این مسئله باعث کند شدن روند رشد بازار خودروهای برقی میشود.
به بیان ساده تر ، رشد خودروهای برقی بدون توسعه زیرساختهای شارژ درشهرها و جادههای بین شهری ، امکان پذیر نخواهد بود .
نظر شما چیست؟