شاید بعضی از اتفاقات برای شهرداری و مسئولان مدیریت شهری برای اولین بار است که پیش می آید اما برای شهروندان یک به یک موضوع تاسف برانگیز بدل شده است. بارندگی و ترافیک معضل تکراری مردم تهران است که معلوم نیست چه زمانی برطرف خواهد شد؟
به گزارش پایگاه خبری مثبت خودرو، تهران به اندازه کافی با مشکلات آلودگی هوا و ترافیک دست و پنجه نرم می کند.کافی است که این وضعیت با بارش باران و بارندگی همراه شود. آن وقت مشکلات دو چندان می شود و شهر در هم گره می خورد.
این مساله برای شهروندان تهرانی بسیار آشنا است.سالیان سال است که ترافیک و آلودگی هوا با زندگی آنان گره خورده است. بسیاری از مردم تهران به اجبار باید زمان زیادی در ترافیک بمانند و هوای آلوده را تنفس کنند. هر سال نیز در خصوص افزایش ناوگان حمل و نقل عمومی وعده های زیادی داده می شود.
اما آنچه تا به امروز همان وعده ها همراه با افزایش آلودگی وترافیک باقی مانده اند. دیروز هم که تهران شاهد اولین بارش پائیزی بود،سردرگمی ، خرابی چراغ های راهنمایی و رانندگی ، تردد خودروهای شخصی و افزایش ترددها به دلیل بازشدن مدارس ، بیش از گذشته شده بود.
با این حال از یک سو مشخص نیست حمل و نقل عمومی چه زمانی متناسب با تهران رشد و توسعه پیدا خواهد کرد و از سوی دیگر این پریش مطرح است که با توجه به تکراری بودن این موضوع ، چرا تا به حال فکری چاره ای برای برطرف شدن آن تدبیر نشده است.
آیا هر دوره ای که مسئولیت مدیریت شهر تهران تغییر می کند ، باید این وضع تکرار شود تا آنها به دنبال راه چاره باشند ؟ آیا قرار نیست که یکبار با مطالعه وضع موجود و نیازها پا به میدان گذاشته و از پیش برنامه ای رای حل این معظل داشته باشند؟
آیا هر سال با آغاز فصل بارندگی باید تن وبدن شهروندان از ترافیک در پیش به لرزه بیفتد؟
این در حالی است که مشکل تکراری و راه حل نیز مشخص است. یعنی هرکسی که در تهران زندگی می کند می داند که ترافیک به بخشی جدانشدنی از زندگی مردم بدل شده است. همچنین می داند که چاره کار افزایش ناوگان حمل و نقل عمومی وکاهش استفاده از خودروهای شخصی است.
ولی این ناوگان کفاف رفت و آمدها را نمی دهد و هرکسی هم که ازحمل و نقل عمومی استفاده می کند می داند که باید چه دردسرهایی را متحل شده و چه سختی هایی را پشت سر بگذارد.کافی است که یکی از متولیان مربوطه و یا مدیران شهری در ساعات پیک سری به مترو یا ایستگاه های اتوبوس بزنند. اگر همت این کار را داشته باشند متوجه خواهند شد که مردم برای استفاده ازاین نوع وسائل باید در بدترین فشارها قرار گرفته و به نفس نفس می افتند.
اگر آنگونه که مدعی هستند و برای رفاه مردم تلاش می کنند حداقل در سال های اخیر می توانستند با همکاری و مساعدت بیشتر با تولید کنندگان داخلی همکاری کرده و به موقع و در زمان مناسب برای تولید اتوبوس سفارش گذاری انجام دهند.
اما به نظر خریدهای خارجی به هر دلیلی برای آنها ارجحیت دارد.البته آنها مدعی هستند که نمی خواهند در گروکشی بمانند. ولی در حال حاضر خبری از توسعه ناوگان حمل و نقل عمومی نیست و ترافیک و آلودگی ، همچنان بلای جان مردم است.
نظر شما چیست؟