به گزارش مثبت خودرو، در روزهایی که قیمت سوخت به‌صورت رسمی ثابت مانده اما فشار اقتصادی ناشی از تورم و استهلاک خودرو همچنان بر دوش شهروندان سنگینی می‌کند، مسئله‌ی مصرف سوخت به یکی از دغدغه‌های جدی رانندگان تبدیل شده است. این دغدغه، به‌ویژه برای صاحبان خودروهای داخلی، زمانی پررنگ‌تر می‌شود که مصرف واقعی خودرو در […]
به گزارش مثبت خودرو، در روزهایی که قیمت سوخت به‌صورت رسمی ثابت مانده اما فشار اقتصادی ناشی از تورم و استهلاک خودرو همچنان بر دوش شهروندان سنگینی می‌کند، مسئله‌ی مصرف سوخت به یکی از دغدغه‌های جدی رانندگان تبدیل شده است. این دغدغه، به‌ویژه برای صاحبان خودروهای داخلی، زمانی پررنگ‌تر می‌شود که مصرف واقعی خودرو در شرایط عادی شهری، با عدد درج‌شده در دفترچه راهنما تفاوت چشم‌گیری دارد.
آزمونی میدانی برای بررسی مصرف سوخت واقعی خودروهای داخلی در پایتخت
در یک بررسی میدانی که با همکاری چند راننده داوطلب در شهر تهران انجام شد، خبرنگار ما تلاش کرد میزان مصرف سوخت واقعی شش خودروی پرتیراژ داخلی را در شرایط ترافیک سنگین تهران اندازه‌گیری کند. خودروهایی که در این آزمون شرکت داشتند عبارت‌اند از: پژو ۲۰۶ تیپ ۲، رانا پلاس، کوییک دنده‌ای، دنا معمولی، شاهین، و تارا اتوماتیک.
این بررسی، بر پایه‌ی پیمایش حدود ۵۰ کیلومتر در مسیرهای پر ترافیک شهری تهران مانند بزرگراه چمران، خیابان آزادی، شریعتی، و محدوده مرکزی شهر صورت گرفت. تمامی خودروها در وضعیت عادی رانندگی بودند؛ یعنی با بار معمولی، استفاده‌ی گاه‌به‌گاه از کولر، و بدون رانندگی پرشتاب یا خارج از قاعده. سوخت‌گیری پیش و پس از مسیر با دقت انجام شد تا میزان بنزین مصرف‌شده در هر خودرو به‌صورت دقیق محاسبه شود.
نتایج اولیه نشان داد که در اغلب موارد، مصرف واقعی سوخت این خودروها بین ۱.۵ تا ۲ لیتر در هر ۱۰۰ کیلومتر بیشتر از عدد رسمی اعلام‌شده توسط خودروسازان است. به‌طور مثال، عدد مصرف ترکیبی اعلام‌شده برای پژو ۲۰۶ تیپ ۲ حدود ۶.۴ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر است، اما در این بررسی، مصرف واقعی آن به ۸.۲ لیتر رسید. دنا معمولی نیز با مصرف رسمی ۷.۸ لیتر، در آزمون ما ۱۰.۲ لیتر سوخت مصرف کرد.
وقتی عددهای رسمی با ترافیک تهران نمی‌خواند
یک کارشناس فنی خودرو در گفت‌وگو با خبرنگار ما می‌گوید:
«آمارهایی که شرکت‌های خودروساز منتشر می‌کنند معمولاً در شرایط آزمایشگاهی و با استانداردهای مشخص جهانی اندازه‌گیری می‌شوند. این آزمایش‌ها در مسیرهایی با شیب صفر، بدون استفاده از کولر، با راننده‌ی تنها، و با بنزین مرغوب انجام می‌شود. درحالی‌که رانندگی در تهران، مخصوصاً در ساعات پرترافیک، به‌هیچ‌وجه با این شرایط قابل‌مقایسه نیست.»
به گفته‌ی او، عامل‌هایی نظیر توقف‌های مکرر در چراغ قرمز، شتاب‌گیری‌های کوتاه ولی ناگهانی، عبور از مسیرهای با شیب زیاد یا بار ترافیکی بالا، استفاده از کولر، بار سرنشین و حتی کیفیت بنزین، باعث می‌شود موتور خودرو در وضعیت پرمصرف قرار بگیرد.
از طرف دیگر، تجربه‌ی رانندگان نیز درستی این ادعا را تایید می‌کند. یکی از رانندگان حاضر در این آزمون که مالک یک خودرو شاهین است، به خبرنگار ما گفت:
«با اینکه سعی می‌کنم نرم رانندگی کنم، ولی تو ترافیک که بخوای دائم راه بیفتی و بایستی، مصرف بالا می‌ره. چیزی که تو دفترچه نوشته رو فقط شاید تو اتوبان خلوت شمال بتونی ببینی، نه خیابون انقلاب!»
از دیدگاه یک متخصص محیط‌زیست، این تفاوت‌ها فقط به ضرر جیب رانندگان نیست. زمانی که مصرف سوخت خودروها بیشتر از استاندارد است، یعنی موتور با راندمان پایین‌تری کار می‌کند. این موضوع هم به تولید آلاینده‌هایی مثل منوکسیدکربن و ذرات معلق منجر می‌شود، هم باعث کاهش عمر مفید قطعاتی مثل کاتالیست می‌شود. در نهایت، دودش به چشم همه‌مان می‌رود؛ چه دارنده خودرو باشید چه نه.
بر پایه این آزمون میدانی، خودروی کوییک دنده‌ای با مصرف حدود ۷.۴ لیتر در صد کیلومتر، کم‌مصرف‌ترین گزینه‌ی حاضر در ترافیک شهری تهران بود. پس از آن، تارا اتوماتیک و پژو ۲۰۶ عملکرد نسبتاً مناسبی داشتند. در نقطه‌ی مقابل، دنا معمولی و سپس شاهین بیشترین مصرف را ثبت کردند.
در شرایطی که سهمیه‌بندی بنزین همچنان بر اساس اعداد رسمی تنظیم می‌شود و حتی خودروهای کم‌مصرف از سهمیه یکسان با پرمصرف‌ها برخوردارند، به‌نظر می‌رسد نیاز به بازتعریف استانداردهای اعلامی در بازار خودرو بیش از گذشته حس می‌شود. تفاوت میان “آنچه روی کاغذ است” و “آنچه در خیابان رخ می‌دهد”، می‌تواند یکی از نقاط شروع برای شفاف‌سازی در صنعت خودرو و احترام به حقوق مصرف‌کننده باشد.
نظر شما چیست؟